یک لحاف چهل‌تکه‌دوزی شده برای یادبود پسر نوجوان از دست‌رفته. کاری که والدین استفان کلوین‌شادل در عمق تراژدی خانوادگی‌شان می‌خواهند برای آگاهی‌رسانی درباره سلامت روان انجام دهند. این خانواده در شهر ساحلی «مارگیت» در جنوب شرقی انگلستان، زندگی می‌کنند و پس از آنکه در سال ۲۰۲۲ پسر خود را در پی مشکلات سلامت روان در سن ۱۵ سالگی از دست دادند، سازمانی را به نام «رفتارهای مهربانانه‌ی استفان» (Stefan's Acts of Kindness-STAK) تاسیس کردند. این سازمان برای حمایت از جوانان با تنوع عصبی از جمله افرادی که با اوتیسم و ADHD زندگی می‌کنند، فعالیت می‌کند.
استفان کلوین‌شادل، پسر این خانواده، اوتیسم داشت و در ماه‌های آخر زندگی کوتاه خود، پیش از آنکه جان خود را بگیرد، با قلدری و تمسخر در جامعه مواجه شده بود تا حدی که برای رفتن به مدرسه در صندلی پشت خودروی والدینش پنهان می‌شده است تا کسی نبیند او به مدرسه افراد با نیازهای ویژه می‌رود.
سازمان «رفتارهای مهربانانه‌ی استفان» با تاثیر گرفتن از مهربانی استفان با دیگران، با هدف پرورش مهربانی، همبستگی و پذیرش شکل گرفته است و سلامت روان و بهزیستی اعضای جامعه را در اولویت قرار می دهد.
نمایش در گردهم‌آیی «مشعل امید»
این روزها لحاف چهل‌تکه‌دوزی‌شده‌ی یادبود استفان در حال آماده شدن است. اما کلوین‌شادل، مادر استفان، از افرادی که در منطقه‌ی محل زندگی آن‌ها، عزیزان خود را با مرگ خودخواسته از دست داده‌اند، دعوت کرده است تا یک قطعه برای این لحاف طراحی کنند. او در توضیح طرح خود به بی‌بی‌سی گفته است که وقتی عزیز خود را با خودکشی از دست می‌دهی، به جهانی «بسیار منزوی‌کننده» وارد می‌شوی. به گفته او به دلیل انگ‌هایی که در پی خودکشی یک عضو خانواده وجود دارد، اغلب حمایت کمی دریافت می‌کنی.
لحاف یادبود «نام‌شان را بگو» قرار است باعث شود افراد دور هم جمع شوند، درباره عزیزان‌شان صحبت کنند و از سلامت روان خود حمایت کنند. خانم کلوین‌شادل گفته است که هر قطعه از لحاف «نمایانگر خاطرات منحصربه‌فرد عضو خانواده یا دوستی است که با مرگ خودخواسته درگذشته است.»
قرار است لحاف یادبود «نام‌شان را بگو» در یک رویداد پیشگیری از خودکشی با نام «مشعل امید» در ماه سپتامبر در شهر مارگیت به نمایش گذاشته شود. مردم در این شهر از همین حالا با اهدای پارچه و سایر مواد لازم در حال حمایت از پیشرفت و تکمیل این پروژه هستند.
هدف لحاف یادبود: تغییر نگرش‌ها
لحاف چهل‌تکه‌دوزی شده‌ی یادبود استفان اولین فعالیت از این دست فعالیت‌ها نیست. پیش از این نیز در انگلیس، لحاف چهل‌تکه‌دوزی‌شده با عنوان «نام‌شان را بگو» که توسط خانواده‌ها و دوستان افرادی که جان خود را با خودکشی از دست داده‌اند تهیه شده و به نمایش در آمده است. برای مثال، در سال ۲۰۲۴، لحاف یادبود «نام‌شان را بگو» در همپشر و جزیره وایت درست شد. این کار از قطعاتی تشکیل شده بود که هر کدام یادآور کسی بود که با خودکشی جانش را از دست داده است.
در جریان نمایش آن چهل‌تکه‌دوزی، بیب دیکن، یکی از سازمان‌دهنده‌ها، که دخترش برایونی در سن ۳۲ سالگی جان خود را گرفت، نام همه افرادی را که روی لحاف حضور داشتند خواند. او دراین‌باره گفت: «ما می‌خواهیم نام‌شان را بگوییم. ما این آدم‌ها را دوست داریم. نمی‌خواهیم کسی ما را نادیده بگیرد یا قضاوت کند.»
استفان نوجوان ۱۵ ساله که سال ۲۰۲۲ جان خود را گرفت و هم‌اکنون والدینش در تلاش برای خلق چهل‌تکه‌دوزی مشابهی هستند در لحاف سال ۲۰۲۴ هم یک قطعه داشت. کلودیا دیویس، از اقوام نزدیک استفان، آن قطعه را به یاد او درست کرده بود و آن را فرایندی بسیار احساسی توصیف کرده است. او گفته است: «شما در حال انجام کاری برای کسی هستید که دوستش دارید اما دیگر نمی‌توانید او را ببینید.»
والدین استفان به افراد با افکار خودکشی توصیه می‌کنند که با اطرافیان خود در مورد احساس خود صحبت کنند، چرا که «همیشه امید وجود دارد.»
«نام‌شان را بگو»
پروژه لحاف تکه‌دوزی شده به یاد کسانی که جان خود را با مرگ قابل پیشگیری (خودکشی) از دست داده‌اند، پلت‌فرمی نیز در اینترنت دارد. در این سایت نوشته شده است که هدف از ایجاد این فضای آنلاین مشترک، کمک به افرادی در بریتانیا است که عزیزان خود را به دلیل خودکشی از دست داده‌اند.
در توضیحات این سایت آمده است که «از دست دادن کسی به دلیل خودکشی علاوه بر ایجاد اندوه پیچیده‌ای که احساسات متناقض عمیقاً دردناکی را برمی‌انگیزد، می‌تواند تنهاترین حس در جهان باشد. حتی دوستان نزدیک گاهی نمی‌دانند چه بگویند؛ گاهی آن‌قدر از گفتن حرف اشتباه می‌ترسند که اصلاً چیزی نمی‌گویند و این به احساس انزوای بیش‌تر می‌انجامد و با توجه به اینکه انزوا یکی از عوامل خطر خودکشی است و نقطه مقابل انزوا، ارتباط است، امید ما این است که این سایت به افراد کمک کند تا با افراد دیگری که تجربه مشابه از دست دادن عزیزی را با خودکشی داشته‌اند، ارتباط برقرار کنند… و شاید به مرور زمان به آن‌ها کمک کند که با شفقت بیشتری به خود، مسیر اندوه‌شان را طی کنند.»
بر اساس بزرگ‌ترین نظرسنجی انجام‌شده در بریتانیا در زمینه حس فقدان ناشی از خودکشی، بیش از یک‌سوم از افرادی که عزیزان‌شان را به دلیل خودکشی از دست داده‌اند، نمی‌دانند چه حمایت‌هایی در دسترس است، و ۶۰ درصد از آن‌ها از هیچ حمایتی استفاده نکرده‌اند. به گفته وب‌سایت «نام‌شان را بگو» این ارقام نه تنها شوک‌آور هستند، بلکه خطرناک‌اند. چرا که افرادی که به دلیل خودکشی عزیزان خود را از دست داده‌اند، در معرض خطر بیشتری برای خودکشی قرار دارند؛ از میان بیش از هفت هزار نفر مصاحبه‌شونده در این تحقیق، ۴۰ درصد از آن‌ها گزارش داده‌اند که به خودکشی فکر کرده‌اند، و ۸ درصد به طور مستقیم در نتیجه از دست دادن عزیزشان اقدام به خودکشی کرده‌اند.
به گفته گردانندگان وب‌سایت «نام‌شان را بگو» حمایت از افراد داغ‌دیده، همان پیشگیری از خودکشی است و هدف این سایت افزایش آگاهی و ایجاد فضایی است که احساس انزوا را کاهش دهد.
اگر شما یا نزدیکان‌تان به خودکشی فکر می‌کنید، در ایران با اورژانس اجتماعی به شماره تلفن ۱۲۳، یا اورژانس شهری به شماره ۱۱۵، یا صدای مشاور با شماره ۱۴۸۰، یا اورژانس روانپزشکی تهران با تلفن ۴۴۵۰۸۲۰۰ تماس بگیرید. در دیگر کشورها، با خطوط اورژانس شهر محل اقامت‌تان تماس بگیرید.
